Klara litla og evrópski frelsisherinn

Ég er heltekin af hugmyndinni um íslenska málfræði. Hleyp sveitt milli herbergja og reyki sígarettur af miklum móð. Reyni örvæntingarfull að rifja upp hvernig orðið nafnháttarmerki er skrifað á ensku. Lít öðru hverju í spegil og man þá alltaf að ég á eftir að greiða mér. Held að nú hljóti að vera kominn hálfur mánuður síðan gallabuxurnar fóru síðast í þvott.

Fékk bréf frá öðrum Bandaríkjamanni í gær.

Hvað er þetta með samskipti landanna? Er mér ætlað að leiða heimsálfunni þá staðreynd fyrir sjónir að Ísland er, þegar upp er staðið, hluti af evrópskri menningu, að löndin eru 43 talsins, að álfan skiptist í meginatriðum í fjóra hluta sem kenndir eru við höfuðáttirnar og það er ekkert til sem heitir: "you dont tip at europian restaurants" því álfan er einfaldlega of stór til að hægt sé að staðhæfa svona?

Þetta er náttúrulega eins og að segja "europian laundry services are very cheap"

Je ræt.

En hvað um það. Sá hinn sami og skrifaði mér í gær vill læra íslensku. Hann segist hafa stúderað tungumálið í heila viku og sendi mér nokkrar vel valdar línur á móðurmáli íslendinga. Ég hef hann grunaðan um að vera íslending í felum, karlmann sem ég lokaði á fyrir skömmu og veit ekki hvernig best er að ná sambandi við mig aftur. Ég meina, annað eins hefur nú gerst. 

Þar sem ég er aftur á móti afar siðmenntuð í daglegum samskiptum, læt ég eins og ekkert sé.

Hvað ef þetta er Bandaríkjamaður eftir allt?

"Hættu að stolka mig!" gæti ég gargað og skellt á Hotmail accountinn.  

Hann myndi eflaust ekki skilja orð af því sem ég er að segja.

Its nice to know that youre wanted, yrði ég að útskýra og brosa silkimjúkt framan í skjáinn.

Bæta jafnvel við "please", kasta ógreiddu hárinu kvenlega aftur og hlæja dimmrödduð.

En hvað um það. Ég er sumsé búin að dusta rykið af orðabókinni og ætla að fara gegnum meginatriði íslenskrar málfræði með manninum. Skammast mín náttúrulega alveg ósegjanlega fyrir að hafa fallið í málfræðihluta íslenskrar tungu á samræmdum prófum í grunnskóla en hef ákveðið að þegja yfir leyndarmálinu mikla. 

Ég er alveg ágæt í íslensku. Vann meira að segja einu sinni sem blaðamaður. "My editor once told me" get ég sagt ef mér sýnist þessi nýfundni bandaríkjamaður vera að missa áhugann "that all my articles were like I was rewriting Njala" ... kannski það haldi honum við efnið.

Auðvitað sleppi ég þeirri staðreynd að ég var að taka við ákúrum fyrir fjálglegt orðaval við ritun veðurfrétta fyrir Mánudagspóstinn sáluga. Það kemur honum ekkert við.

Hver vill ekki lesa um ljúfan sunnanblæ á höfuðborgarsvæðinu?

Ég vona að maðurinn skrifi mér aftur.